2.10
Qui potuit igitur divinius et utilitates conplecti
maritimas Romulus et vitia vitare, quam quod urbem
perennis amnis et aequabilis et in mare late influentis posuit in ripa? quo posset urbs et accipere a
mari, quo egeret, et reddere, quo redundaret, eodemque ut flumine res ad victum cultumque maxime
necessarias non solum mari †absorberet, sed etiam
invectas acciperet ex terra, ut mihi iam tum divinasse
ille videatur hanc urbem sedem aliquando et domum
summo esse imperio praebituram; nam hanc rerum
tantam potentiam non ferme facilius ulla in parte
Italiae posita urbs tenere potuisset.
ch. 6
2.11
Urbis autem ipsius nativa praesidia quis est
tam neglegens qui non habeat animo notata ac plane
cognita? cuius is est tractus ductusque muri cum
-- -- Romuli, tum etiam reliquorum regum sapientia definitus
ex omni parte arduis praeruptisque montibus, ut unus
aditus, qui esset inter Esquilinum Quirinalemque montem, maximo aggere obiecto fossa cingeretur vastissima, atque ut ita munita arx circumiectu arduo et
quasi circumciso saxo niteretur, ut etiam in
illa tempestate horribili Gallici adventus incolumis
atque intacta permanserit. Locumque delegit et fontibus abundantem et in regione pestilenti salubrem;
colles enim sunt, qui cum perflantur ipsi, tum adferunt umbram vallibus.
ch. 7
2.12
Atque haec quidem perceleriter confecit; nam et
urbem constituit, quam e suo nomine Romam iussit
nominari, et ad firmandam novam civitatem
novum quoddam et subagreste consilium, sed ad muniendas opes regni ac populi sui magni hominis et
iam tum longe providentis secutus est, cum Sabinas
honesto ortas loco virgines, quae Romam ludorum
gratia venissent, quos tum primum anniversarios in
circo facere instituisset, Consualibus rapi iussit easque in familiarum amplissimarum matrimoniis
collocavit.
